23 Απρ 2008

Sta akra - M Gkanas

Sta akra - M Gkanas

18 Απρ 2008

Καλό Πάσχα


Έκλεισε σήμερα το σχολείο μας για τις διακοπές του Πάσχα με μια πολύ ωραία εκδήλωση που οργανώθηκε από τον μουσικό του σχολείου κ. Λαζαρο Καλέα, στην οποία η μαθήτρια της Γ' τάξης Αγγ. Χατζημήσιου έπαιξε στο πιάνο μουσικά κομμάτια κλασικών συνθετών.

Δημοσιεύουμε εδώ και ένα κείμενο που έστειλε σ' όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες ο συνάδελφος Παύλος Φουρνογεράκης από την όμορφη Ζάκυνθο

Άνοιξη, η γιορτή των Ανα-στάσεων.

Η γιορτή, με όποιο περιεχόμενο και με όποια μορφή, είτε αφορά σε άτομα είτε σε κοινωνικά σύνολα, στοχεύει στη χαρά και στην εσωτερική αγαλλίαση. Δημιουργεί μια κατάσταση ευφροσύνης, την οποία βιώνει μέσω της μνήμης και της μίμησης ο άνθρωπος ως ψυχική, συναισθηματική και λογική οντότητα. Γιορτή είναι και η Άνοιξη, η ώρα που ανοίγουν τα φυτά και τα λουλούδια και αναγεννιέται η φύση, μετά την περίοδο της νάρκης του χειμώνα. Σε εποχές "σύνθετες", όχι τόσο από την πολυπλοκότητα των συνθηκών ζωής όσο από το συνδυασμό προσωπικών αδιεξόδων και των συλλογικών συγχύσεων είναι λυτρωτικό να βρίσκουμε ευκαιρίες για κινήσεις προς τα άνω, προς υψηλότερα , προς την κορυφή. Αυτό είναι και το περιεχόμενο της λέξης ανα- ως πρώτο συνθετικό σύνθετων λέξεων, που δηλώνουν ό,τι και το δεύτερο συνθετικό σε ανοδική κίνηση π.χ. ανα-σηκώνω, ανα-βάθμιση κλπ. Για τους χριστιανούς κορυφαία στιγμή είναι η Ανα-σταση του Χριστού, η επιστροφή από το θάνατο στη ζωή, μετά "τα πάθη τα σεπτά", γεγονός που οδηγεί και στην προσωπική ανά-σταση του κάθε χριστιανού.Ανάσταση είναι η έξοδος από την παρακμή και τη στασιμότητα. Προϋποθέτει προσωπικό αγώνα αυτοσυνειδησίας και αναγέννησης για να νιώσει κανείς ανάταση, να φτάσει δηλαδή σε ανώτερο επίπεδο, πνευματικό -ψυχικό- ηθικό. Αναζωογόνηση, ανακαίνιση, αναδημιουργία, αναμόρφωση, ανάκτηση (δυνάμεων), προκαλούν συναισθηματική αναστάτωση. Αυτή η έντονη και δημιουργική διέγερση απελευθερώνει από το τέλμα της ακινησίας και τη ρουτίνα της επανάληψης ομοίων ενασχολήσεων που οδηγεί στον αργό θάνατο. Η Ανάσταση είναι γιορτή γιατί γιορτάζω σημαίνει θυμάμαι ό,τι αγαπώ κι ό,τι πονώ και μιμούμαι, δηλαδή ξεχωρίζω (δεν αντιγράφω) τα ερεθίσματα που με βοηθούν να ζήσω καλύτερα. Γι αυτό χρειάζεται η αγάπη που ανοίγει δρόμους στο χρόνο και στο όνειρο και προσκαλεί σε πράξεις οικειότητας.Την Άνοιξη γιορτάζει ο καλλιεργητής και ο κηπουρός με τον ιδρώτα του κάματου και τη φροντίδα... Γιορτάζουν τα λουλούδια που φορούν τα καλά τους και μοιράζουν την ευωδία και το νέκταρ τους. Γιορτάζουν τα φυτά και τα δένδρα και χαρίζουν τους καρπούς τους. Γιορτάζουν τα ζώα που χαίρονται την αφθονία της τροφής. Οι άλλοι, οι παρατηρητές απολαμβάνουν για λίγο τη χαρά, γιατί το βλέμμα είναι γρήγορο, φευγαλέο, έτσι όπως συνηθίσαμε να βλέπουμε τα πράγματα στην εποχή της ταχύτητας. Όποιος βραδύνει το χρόνο βαθαίνει τη ματιά του στην ουσία και δίνει χρόνο στην αθωότητα της βραδύτητας να ανοιχτεί και να μεθύσει στο όνειρο της μοιρασιάς της αγάπης. Οι γιορτές της Άνοιξης είναι πολλές αλλά οι γιορταστές μαθαίνουν να τις περιγράφουν, χωρίς να τις χαίρονται, γιατί πάσχουν από την ξηρασία των συναισθημάτων που ασχημαίνει τη ζωή. Οι σημερινοί άνθρωποι δύσκολα δημιουργούν φιλίες γιατί κοστίζει σε χρόνο και συναίσθημα. Η φιλαλληλία αντικαταστάθηκε από τη φιλαυτία και εγκλωβίζεται ο χρόνος που απλά φεύγει κι έρχεται. Ο Έρωτας γίνεται αντικείμενο περιγραφής χωρίς να λάμπει από τα δώρα της αμοιβαιότητας και της αφοσίωσης στη σχέση. Το ανοιξιάτικο πανηγύρι της φύσης και η χαρμολύπη της Μεγάλης Σαρακοστής προσκαλούν στον αγώνα της Ανάστασης. Η Λαμπρή είναι κορυφή και λάμπει από τα δάκρυα των λουλουδιών και του πόνου για τους άλλους που πάσχουν. Η αναβλητικότητα από έλλειψη χρόνου και αποφασιστικότητας αναστέλλει το χρόνο της ολοκλήρωσης. Και ο φαρισαϊσμός πάσχει από τις βλαβερές ουσίες των αναβολικών που η αγωνία του πρωταθλητισμού για την εντύπωση της επίδειξης καταστρέφει τον ανελκυστήρα της Ανάστασης.Η λαμπάδα της Λαμπρής ας φωτίζει το όνειρο της Άνοιξης, της γιορτής των Αναστάσεων.

14 Απρ 2008

Η ζωγραφιά


Έξω έβρεχε. Εγώ καθόμουν στο παράθυρο και παρατηρούσα αυτό το μεγάλο ταξίδι όπου έκαναν οι μικρές σταγόνες για να φτάσουν στον αφιλόξενο κόσμο των ανθρώπων .Βαρέθηκα να κοιτάζω τις σταγόνες της όμορφης και δροσερής βροχής και αποφάσισα να κάνω μία ζωγραφιά. Κάθισα λοιπόν και ζωγράφισα κάτι αφηρημένο και απλό. Δεν είχα όμως ιδέα τι είχα ζωγραφίσει. Πήγα και το έδειξα στους γονείς μου αλλά εκείνοι δεν κατάλαβαν τι ήταν και για να μη με στενοχωρήσουν, όπως κάθε γονιός, είπαν πως ήταν αριστούργημα. Μετά το έδειξα και στον αδερφό μου. Ούτε κι αυτός κατάλαβε και μου είπε να φύγω γιατί διάβαζε. Τον καταλαβαίνω. Το έδειξα και στους φίλος μου και κρυφογέλασαν, αλλά μου είπαν ότι ήταν πολύ ωραίο. Το έδειξα και στους παππούδες μου και αφού δεν είχαν καταφέρει να μορφωθούν ούτε κι αυτοί κατάλαβαν, αλλά με επιβράβευσαν με τα καλύτερα λόγια. Δυστυχώς κανείς δεν κατάλαβε ότι είχα ζωγραφίζει τη φρίκη. Κανείς δεν κατάλαβε ότι είχα ζωγραφίσει αυτό που εξουσιάζει τους ανθρώπους, αυτό που διαλύει ζωές, αυτό που χωρίζει και τα πιο αγαπημένα αδέρφια. Όλοι το είδαν, μα κανείς δε το κατάλαβε. Κανένας δεν κατάλαβε πως εγώ είχα ζωγραφίσει το χαρτζιλίκι μου.

Γιάννης Βαλασίδης Α1 Γυμνασίου

Μοναξιά δεν υπάρχει


Ναι λοιπόν μοναξιά δεν υπάρχει πουθενά, σε κανένα μέρος του κόσμου. Ακόμα κι αυτοί που είναι ή νιώθουν μόνοι, στην πραγματικότητα δεν είναι. Σας το λέω αυτό γιατί το έχω νιώσει, το έχω βιώσει. Θα έρθει κάποτε η στιγμή όπου ο καθένας μας θα βρεθεί μόνος. Θα νιώσει την απόρριψη, την κοροϊδία, την εκμετάλλευση από έμπιστους φίλους, από άτομα που προσπαθείς να τα πλησιάσεις με σκοπό να τους κάνεις να σε αγαπήσουν, τα οποία δεν είχες ξανασυναντήσει ποτέ, από άτομα που τα νιώθεις δικά σου και που στο τέλος σε προδίδουν. Όμως δε σταματάς εκεί. Συνεχίζεις τη ζωή σου ακάθεκτος. Και αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα, το ότι μπορείς να σταθείς αξιοπρεπής στα πόδια σου σε αυτόν το μακρύ και δύσκολο δρόμο που ονομάζεται ΖΩΗ. Αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει και ήταν μια στάση στη ζωή σου, θα σου κρατάνε συντροφιά εκείνες τις δύσκολες ώρες. Άνθρωποι όπου σε αγάπησαν πραγματικά και όταν σε έκαναν να κλάψεις κατάλαβαν το λάθος τους και έτρεξαν αμέσως πίσω σου να σε παρηγορήσουν και να σου ζητήσουν συγγνώμη. Κι εκείνες τις δύσκολες ώρες της μοναξιάς έρχεται εκείνο το γλυκό και απαλό αεράκι και σου φέρνει πολλές και διάφορες γλυκές αναμνήσεις από τις καλές στιγμές που πέρασες από εκείνους που σε ξέχασαν όταν τους κάλεσες στο σπίτι σου, που σε προσπέρασαν αδιάφοροι όταν έπεσες, που σε παραμέλησαν όταν τους ζήτησες βοήθεια. Αυτή είναι η καλύτερη παρέα. Γιατί το χθες σε βοηθάει να φθάσεις στο αύριο.

Γιάννης Βαλασίδης Α1 Γυμνασίου

2 Απρ 2008

2008: Έτος Μ. Καραγάτση


Έτος Καραγάτση ανακηρύσσεται το 2008 αφού συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του σημαντικού αυτού συγγραφέα που στο σύντομο διάστημα της ζωής του (1908-1960, 52 μόλις χρόνια) μας άφησε ένα εντυπωσιακό σε έκταση και σπουδαιότητα έργο.
Ο Δημήτρης Ροδόπουλος, δηλαδή ο Μ. Καραγάτσης, δοκίμασε τις δυνάμεις του σε όλα τα είδη του πεζού λόγου (διήγημα, νουβέλα, μυθιστόρημα, δοκίμιο, κριτική, ακόμα και στο θέατρο) και πέτυχε να μας δώσει αφηγήματα που μας ξαφνιάζουν σήμερα με την φρεσκάδα και την πρωτοτυπία τους. Βιβλία του όπως Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν, ο Γιούγκερμαν, ο αυτοβιογραφικός Μεγάλος ύπνος, Ο κίτρινος φάκελος αγαπήθηκαν ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό για τη σύνθετη και ευφάνταστη πλοκή τους, την καταιγιστική τους δράση, τις ψυχολογικές αναλύσεις των ηρώων και, βέβαια, για τον προκλητικό τους ερωτισμό.Διαχρονικά επίκαιρος ο Μ. Καραγάτσης, αναγνωρίζεται σήμερα ως ένας απολύτως σύγχρονος συγγραφέας. Αν και παραθεωρημένος από τους κριτικούς της γενιάς του αγαπήθηκε όσο λίγοι από το αναγνωστικό κοινό.

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου


Συγγραφείς, εικονογράφοι, μεταφραστές, βιβλιοθηκάριοι, εκδότες, εκπαιδευτικοί και κυρίως τα παιδιά, γιορτάζουν σήμερα τα γενέθλια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν τιμώντας τον τομέα στον οποίο ο Δανός παραμυθάς αφιέρωσε τη ζωή του.
Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίο καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People - ΙΒΒΥ) το 1966 και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει το έντυπο υλικό του εορτασμού, που διανέμεται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσει την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνει τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το 2008 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Ταϊλάνδης. Την αφίσα φιλοτέχνησε ο Ταϊλανδός ζωγράφος και συγγραφέας Chakrabhand Posayakrit, καλλιτέχνης από τους πιο γνωστούς στη χώρα του, τιμημένος με πλήθος βραβεία και διακρίσεις για τα εικαστικά του έργα και για τις μελέτες του γύρω από την καλλιτεχνική παράδοση της χώρας του. Σε μήνυμά του προς τα παιδιά, περιγράφει πώς εμπνεύστηκε την αφίσα και τονίζει τη μεγάλη σημασία που έχει το βιβλίο για τα παιδιά, κάνοντας ειδική αναφορά στο ρόλο των γονιών για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας. Γράφει χαρακτηριστικά:
"Η αναγκαιότητα της γνώσης και της μάθησης μέσα από τη φιλαναγνωσία θα πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα και να προωθείται συστηματικά από την παιδική ηλικία. Κατά την άποψή μου, οι γονείς έχουν βαθιά μέσα τους την επιθυμία ν' αποκτήσουν τα παιδιά τους γνώσεις βασισμένες στην παράδοση και τον πολιτισμό. Οι γονείς είναι οι πρώτοι δάσκαλοι των παιδιών τους, οι εμπνευστές και οι καθοδηγητές τους, για να αγαπήσουν τα γράμματα και το βιβλίο και να μπορέσουν μέσα από την εκπαίδευση και την αγωγή να αναπτυχθούν διανοητικά και συναισθηματικά, ώστε να κατανοούν καλύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο που τους περιβάλλει.
Την έμπνευση για την αφίσα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου 2008 την οφείλω στη μακρά παράδοση της Ταϊλάνδης, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά άκουγαν ιστορίες και διάβαζαν κείμενα γραμμένα σε φύλλα φοινικιάς, που τα τοποθετούσαν σε τραπεζάκια σχεδιασμένα ειδικά για να μπορούν τα παιδιά να διαβάζουν".

1 Απρ 2008

Περί φιλίας


«Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα απόκτημα διαρκές. Η φιλία, όπως και ο έρωτας, απαιτεί τόση τέχνη όσο μια επιτυχημένη φιγούρα χορού. Χρειάζεται πολλή άνεση και μεγάλη αυτοσυγκράτηση. Ανταλλαγή λόγων. Μεγάλη σιωπή. Και προπαντός σεβασμός. Το συναίσθημα της ελευθερίας του άλλου. Της αξιοπρέπειάς του. Την παραδοχή. Θυμάμαι πάντα το κοριτσάκι στο βιβλίο του Μοντερλάν που δεν έχει δώσει όνομα στη γάτα του. "Και πώς τη φωνάζεις;" το ρωτούν. "Δεν τη φωνάζω, έρχεται όποτε θέλει". Ετσι είναι οι φίλοι. Συχνά έρχονται από τύχη». Απάντηση της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ στο περί φιλίας ερώτημα, σε συνέντευξή της με τη δημοσιογράφο Εύα Νικολαΐδου -βασικό άξονα του βιβλίου της «Μια ευλαβική ανάμνηση» για τη μεγάλη αυτή μορφή της σύγχρονης διανόησης, που κυκλοφόρησε κλείνοντας είκοσι χρόνια από τον θάνατό της. Την παραθέτω, γιατί η ποίηση του λόγου της σαν δροσερός αέρας μας καθαρίζει, μας ανεβάζει και μας γλυκαίνει, σ' αυτήν ιδίως την εποχή του «ξύλινου» λόγου και της εξυπνακίστικης ατάκας των πολιτικών, πέρα από τη φραστική χυδαιότητα της καθημερινότητας. Οπως η ποίηση της εικόνας, που μπορεί να αιωρείται, σε πείσμα της όποιας ασχήμιας, από τα πεζοδρόμια ώς τους ουρανούς. Από την εφημ. Ελευθεροτυπία

Εκδρομή στη Φλώρινα



Την Πέμπτη, 6 Μαρτίου, τα τμήματα Β3 & Β4 επισκεφτήκαμε το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Μελίτης(Κ.Π.Ε.),στο χωριό Βεύη της Φλώρινας,όπου μάθαμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με το περιβάλλον.Κάναμε διάφορα πειράματα και στο τέλος επισκεφτήκαμε τα ορυχεία λιγνίτη της περιοχής. Τέλος, είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για να γνωρίσουμε τη μαγευτική πόλη της Φλώρινας.Η διαδρομή ήταν μαγευτική, όλα πλήρως οργανωμένα, γενικά μία τέλεια εκδρομή.Όλα αυτά κάνουν τη Φλώρινα έναν από τους καλύτερους προορισμούς για εκπαιδευτικές εκδρομές! Στέργιος Β’ τάξη