Και λίγη ποίηση...

Πανελλήνιος Διαδικτυακός Μαθητικός διαγωνισμός «Ξεμπλόγκαρε»

Ο διαγωνισμός «Ξεμπλόγκαρε» δημιουργήθηκε για να εμπνεύσει μαθητές από όλη την Ελλάδα να σκεφθούν, να φανταστούν, να περιγράψουν, να μοιραστούν ιδέες και να παρουσιάσουν το δικό τους «κόσμο», μέσα από το internet. Ο καθένας μόνος ή ομαδικά θα χτίσει ένα μοναδικό ιστολόγιο (blog) με πρωτοποριακό και συνάμα εκπαιδευτικό περιεχόμενο, μαθαίνοντας να ερευνά και να συνθέτει δημιουργικά με εργαλείο την τεχνολογία, διαγωνιζόμενος για συναρπαστικά έπαθλα.
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου.
Στόχοι του διαγωνισμού είναι:
η κινητοποίηση των μαθητών κάθε βαθμίδας ώστε να μάθουν να αξιοποιούν τα νέα μέσα, τα social media (εργαλεία Web 2.0)
η δημιουργία ελληνικού περιεχομένου, που να αφορά στην περιγραφή του σχολείου, της πόλης ή του κάθε χωριού των μαθητών, του περιβάλλοντος και της τοπικής ιστορίας, αλλά και ιδέες για το πώς οραματίζονται οι μαθητές την Ψηφιακή Ελλάδα, και
η αξιοποίηση ενός νέου καναλιού επικοινωνίας με τη νέα γενιά, μέσω του οποίου θα τεθούν προβληματισμού και θα ξεδιπλωθεί η δημιουργικότητά τους.
Τα 6 καλύτερα blogs (2 από μαθητές Δημοτικού, 2 από Γυμνασίου και 2 από Λυκείου), αφού αξιολογηθούν από Επιτροπή, θα βραβευθούν σε ειδική εκδήλωση το Σεπτέµßριο στην Αθήνα με σημαντικά χρηματικά έπαθλα. Ο διαγωνισμός ξεκινά στις 11/02/2008 και τελειώνει στις 16/05/2008.
Περισσότερες πληροφορίες για τον διαγωνισμό: http://www.xeblogare.gr/

Παροχή υπηρεσίας δημιουργίας ιστολογίων στους Έλληνες εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ) παρέχει τη δυνατότητα σε σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές να αποκτήσουν και να συντηρήσουν εύκολα, γρήγορα και απλά ένα συνεργατικό εργαλείο δεύτερης γενιάς, το δικό τους Ιστολόγιο (blog). Αποκτήσετε το δικό σας Ιστολόγιο (blog), μέσα σε διάστημα δευτερολέπτων!!! Απλώς συνδεθείτε με το όνομα χρήστη και τον κωδικό που διαθέτετε στο ΠΣΔ και αυτόματα θα έχετε στη διάθεση σας το προσωπικό σας Ιστολόγιο.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της Υπηρεσίας Ιστολογίων (http://blogs.sch.gr/) του ΠΣΔ είναι:
Κάθε μέλος του ΠΣΔ μπορεί να αποκτήσει ένα προσωπικό ιστολόγιο.
Επιτρέπεται η ανάρτηση δημοσιεύσεων, άρθρων και σχολίων μόνο από τα πιστοποιημένα μέλη του ΠΣΔ.
Επιλογή αισθητικού θέματος - εμφάνισης από μία μεγάλη συλλογή 90 πλήρως εξελληνισμένων θεμάτων (themes).
Πλήρως εξελληνισμένο περιβάλλον διαχείρισης και συγγραφής άρθρων.
Εύκολη προσθήκη ενσωματωμένου (embedded) video.
Εύκολη προσθήκη χώρου συζητήσεων (forum) σε κάθε ιστολόγιο.
Στατιστικά επισκεψιμότητας για το προσωπικό ιστολόγιο κάθε μέλους.
Δυνατότητα συντακτών περισσότερων του ενός σε ένα ιστολόγιο π.χ. ιστολόγιο σχολείου ή τάξης.
Διαθέσιμος χώρος αρχείων ιστολόγιου 200ΜΒ.
Περισσότερες πληροφορίες:
http://e-emphasis.sch.gr/articles.php?pId=1&iId=15&sId=271&aId=488
http://blogs.sch.gr/

Για ένα γαϊδουράκι

Πριν από δύο χρόνια ο Άντι Μέριφιλντ μετακόμισε σε ένα γαλλικό χωριό και υιοθέτησε έναν γαϊδουράκο. Το ταπεινό ζώο δίδαξε πολλά στον καθηγητή για την τρυφερότητα, τη γαλήνη, τους αργούς ρυθμούς και την έλλειψη στρες
Τα γαϊδουράκια και η σοφία τους
ΤΗΕ ΤΙΜΕS Του Robert Crampton
Κοινωνιολόγος και γεωγράφος, δραστήριο μέλος της ιντελιγκέντσιας του Μανχάταν, ο Άντι Μέριφιλντ τα άφησε όλα πίσω για μια πιο ήσυχη ζωή. Η ακαδημαϊκή καριέρα, η καταξίωση και η επιτυχία δεν του έλεγαν τίποτα πια. Αναχώρησε για ένα ταξίδι στη γαλλική επαρχία. Εκεί γνώρισε τον συμπαθητικό γάιδαρο που έμελλε να γίνει και ο πρωταγωνιστής του νέου του βιβλίου- και, κατά μία έννοια, ολόκληρης της ζωής του. ...

Η σιωπή των βιβλίων

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο που διαβάσαμε στην Εφ. Ελευθεροτυπία είναι και το παρακάτω του Αν. καθηγητή Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ Ν. Σεβαστάκη με θέμα το βιβλίο "Η σιωπή των βιβλίων"

Ο «γραπτός λόγος ιχνογραφεί ένα αρχιπέλαγος στα απέραντα ύδατα της ανθρώπινης προφορικότητας», σημειώνει ο Τζορτζ Στάινερ στο μικρό κείμενο με τον εύγλωττο τίτλο «Η σιωπή των βιβλίων» («Ολκός», μετάφραση: Σοφία Διονυσοπούλου, επίμετρο: Μισέλ Κρεπί). Το αρχιπέλαγος των γραφών με τα νησιά του και από την άλλη τα απέραντα ύδατα της ομιλίας. Τι υποδηλώνει η εικόνα; Εναν ακόμα συναγερμό για το πεπρωμένο του γραπτού σε έναν κόσμο όλο και περισσότερο δικτυωμένο και πιο δυσανάγνωστο; Μια ακόμα πετριά του εν απογνώσει κλασικιστή στις βιντεο-κοινωνίες που απειλούν το βιβλίο;

...Κάτι άλλο διακυβεύεται όμως σήμερα, πολύ σοβαρότερο από τις αντιδημοκρατικές φαντασίες των «κλασικιστών». Το γεγονός ότι από τους πόρους της σύγχρονης πραγματικότητας αναδύεται βαθιά περιφρόνηση για τις αξίες που κομίζει η πρακτική της ανάγνωσης στον κόσμο της ζωής. Περιφρόνηση απέναντι σε κάθε χειρονομία που παίρνει τις αποστάσεις της από τη λατρεία του άμεσου και συγκεκριμένου, από το φλύαρο σκόρπισμα της ζωής και την αφελή αποδοχή των «φυσικών» δεδομένων και αυτονόητων. Ετσι, η σιωπή της ανάγνωσης, η άσκηση της προσοχής, η προσωρινή αποκοπή του αναγνώστη από τα παιχνίδια της ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών τείνει να θεωρηθεί νεκρός χρόνος, απολίθωση ή ανεπιθύμητο γήρας. Η ανάγνωση-περισυλλογή κοντεύει να γίνει το πιο επίπονο άθλημα, καθώς οι κοινωνίες μετατρέπονται σε ευδαιμονικά πληκτρολόγια που τα χειριζόμαστε με την ευκολία της αναπνοής. Η στοχαστική σχέση με τα πράγματα και η ίδια η δυνατότητα της ονειροπόλησης υποκύπτουν σε άπειρα ακούσια σάουντραγκς που δεν επιτρέπουν καμιά εσωτερικότητα. Μέρα τη μέρα ο θόρυβος πιο εφευρετικός και ακαταπόνητος, την ίδια στιγμή που η καλή σιωπή, αυτή που φιλοξενεί τη σκέψη και την ποίηση, τρέχει να σώσει κάποιες τελευταίες γωνιές.Με άλλα λόγια το «τέλος» του βιβλίου δεν είναι ανάγκη να συμπίπτει με τη φυσική του εξαφάνιση ούτε καν με την αναγόρευσή του σε πολιτιστικό αξεσουάρ δίπλα σε άλλα εξαρτήματα, χρηστικά ή ματαιόδοξα, που κολακεύουν το στερεότυπο των «κοινωνιών της γνώσης». Για να θυμηθώ ακόμα μια φωνή, αμετάφραστη δυστυχώς στην Ελλάδα, τον Τσέχο φιλόσοφο Γιαν Πάτοτσκα, σήμερα απειλείται μια από τις πιο πολύτιμες πηγές της ελευθερίας: η εσωτερική μας εμπειρία ως επιμέλεια ψυχής. Στη θέση μιας τέτοιας επιμέλειας η εποχή προτάσσει ένα οργιαστικό παιχνίδι ισχύος δίχως καμιά έννοια σκοπού και ορίου. Τελικά ίσως αδυνατούμε να εκτιμήσουμε τη σιωπή των βιβλίων, το ίδιο το μυστήριο της ανάγνωσης, επειδή επειγόμαστε για κάτι περισσότερο. Το παράδοξο είναι ότι αγνοούμε τι είναι αυτό το «περισσότερο». Αρκεί μόνο που η ανάγνωση μας καθηλώνει κάπου, αρκεί που μας ακινητοποιεί σε βασανιστικές απορίες για να αισθανθούμε μειονεκτικά απέναντι στο σάλαγο που ξεσηκώνει, με τη διαβολική επινοητικότητα και την παροιμιώδη της άνεση, η ίδια η βλακεία. Στο τέλος μάλλον αυτή κερδίζει και εμείς χάνουμε.

Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ .