Για την 28η Οκτωβρίου

Γιορτάσαμε πάλι στο σχολείο μας την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Ο Διευθυντής του σχολείου κ. Τσιτούρας μίλησε στα παιδιά παραδίνοντας τη σημαία του σχολείου σ¨τον σημαιοφόρο.

Ένα απόσπασμα από την ομιλία του: " Ένας στρατιώτης ονόματι Κωνσταντίνος Κουκίδης ο οποίος φρουρούσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη όταν οι Γερμανοί ανέβηκαν για να την αντικαταστήσουν με τη δική τους, αφού τύλιξε τη σημαία γύρω από το σώμα του, έπεσε από τον ιερό βράχο και σκοτώθηκε. Με ριψοκίνδυνη ενέργεια δύο φοιτητές, ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας ανέβηκαν στην Ακρόπολη και αιφνιδιάζοντας τη γερμανική φρουρά κατέβασαν τη σβάστικα. Αυτά το 1940. Σήμερα η ελληνική σημαία χλευάζεται και όσοι αισθάνονται ρίγη στην έπαρσή της θεωρούνται εθνικιστές! Διανοούμενοι αλλά και πολιτικοί τη χαρακτηρίζουν ατιμωρητί απλό πανί και το πανελλήνιο «απολαμβάνει» κατά καιρούς από την τηλεόραση την καύση της είτε έξω από το Πολυτεχνείο είτε στα γήπεδα, όπου ο φανατισμός του οπαδού ενδύεται την φιλοπατρία!

Γιατί πολέμησαν οι ήρωες του 40; Γιατί στάθηκαν άγρυπνοι τουρτουρίζοντας στο κρύο υπό θερμοκρασία που κατέβαινε και 20 βαθμούς κάτω από το μηδέν, νηστικοί και ψωριασμένοι; Γιατί δεν αναζητούσαν την ευκαιρία που δεν άφηνε ο ιταλός στρατιώτης να πάει χαμένη και δεν παραδινόταν; Γιατί τραυματίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν από κρυοπαγήματα ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στα βουνά της Βόρειας Ηπείρου και βορειότερα; Ασφαλώς γιατί είχαν οράματα και ιδανικά. Είχαν πίστη στον Θεό και αγάπη στην πατρίδα. Οι ήρωες της Πίνδου, πιστοί στο χρέος τους έγραψαν το έπος του 1940. Αυτό το έπος αλλά και τους υπόλοιπους εθνικούς αγώνες των προγόνων μας, παιδιά, συμβολίζει η σημαία. Γι αυτό και η πολιτεία έχει θεσπίσει την παράδοση του εθνικού μας συμβόλου, της σημαίας, σ' εκείνους τους μαθητές που αρίστευσαν και διακρίθηκαν ανάμεσα στους συμμαθητές τους, για να εκπροσωπούν το σχολείο σε κάθε εθνική και θρησκευτική γιορτή..."