Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Σύμφωνα με πρόσφατη πανευρωπαϊκή έρευνα, ερχόμαστε δεύτεροι, μετά το Βέλγιο, σε επιθέσεις και γενικά χρήση βίας κατά των μεταναστών· και σε αναλγησία πολλές φορές, όταν τους προσφέρουμε εργασία σε απάνθρωπες συνθήκες, αντί 1,5 ευρώ την ώρα -τόσο περισσότερο όσο πιο φτωχοί, εκτεθειμένοι και ανυπεράσπιστοι είναι. Αυτοί εξάλλου αποτελούν την πλειονότητα των αστέγων στη χώρα μας -17.000 πανελλαδικά, οι 6.000 στην Αθήνα.
Το παρακάτω ποίημα του νέου ποιητή Κώστα Καρτελιά αφιερώνεται σ' αυτούς.
«Χωρίς ταυτότητα και όνομα υπάρχω
ανάμεσα σ' ανθρώπους σαν και μένα
και τα όνειρά μου τα μικρά κι απειλημένα
με ένα σταυρό πάνω στο χώμα υπογράφω.
Το πού θα πάω είναι το μόνο που θυμάμαι
μέσα στο πλήθος σε μια πόλη που δεν ξέρω
Τη μοναξιά της ύπαρξής μου μεταφέρω
από παγκάκι σε παγκάκι που κοιμάμαι.
Κάποιος με έδειχνε και φώναζε εμένα
μα εγώ δε γύρισα καθόλου να κοιτάξω
γιατί στην πόλη αυτή δεν γνώριζα κανένα
γιατί στην πόλη αυτή εγώ ήμουν ο Κανένας».