Λίγα λόγια...

Ένα άμεσο, ειλικρινές και σκληρό e-mail, που διάβασα στην εφ. Ελευθεροτυπία, αντικατοπτρίζει νομίζω τις σκέψεις, τα πιστεύω, των περισσοτέρων μας. Ανάμεσα στις αράδες του θα βρείτε δικές σας ανησυχίες, φόβους, ντροπή, αλλά και ελπίδα. Σας το αντιγράφω:

«Πώς να εκφράσεις την απόγνωση; Τη συσσωρευμένη θλίψη, την οργή, τα διάχυτα ερωτηματικά; Ποια σκέψη να προηγηθεί και ποια θα μπορούσε να είναι γόνιμη; Χρήσιμη; Ποιος λόγος να αποφύγει την ανιαρή, άνευρη και συμβιβασμένη κοινοτοπία; Το δημόσιο διαγωνισμό συνδυασμένης "συμπαράστασης και αγανάκτησης"; Μόνο σιωπή! Αμείλικτη, αποφασιστική, αδιαπραγμάτευτη! Σιωπή προς όλους, σαν ήσυχος, μαύρος ποταμός που παρασέρνει. Ξεπλένει ανομίες και αυθαιρεσίες, λόγια πολλά και άδεια, ύφη περισπούδαστα, κενά και τιποτένια. Καιρό τώρα αναρωτιέμαι: Μα ποιος επιτέλους θα βγει να πει αυτό που όλους μας πνίγει; Κοιτάζω γύρω παντού και θέλω να φωνάξω: Ε! Ο βασιλιάς είναι γυμνός! Είναι γυμνός δεν το βλέπετε; Γυμνός αυτός κι ο θησαυρός του χάντρες!

Θυμάμαι ρήση πολιτικού ανδρός: "Ο πολιτικός δεν (πρέπει να) είναι λαπάς σαν τους ποιητές": Κι όμως αυτούς τους δεύτερους αναζητώ απεγνωσμένα! Λίγα λόγια να μας ξεδιψάσουν από την ανομβρία. Να δείξουν ένα νέο δρόμο, να βοηθήσουν να στρέψουμε το βλέμμα προς το φως που χάσαμε κάπου στο δρόμο και γυρνάμε σαν τους τυφλοπόντικες. Χαμερπείς, σκονισμένοι κι ανήμποροι. "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", είπε ο μέγας τεχνίτης και συνόψισε το λυτρωτικό δράμα και το μεγαλείο μιας στιγμής και μιας κοινότητας. Που πάνω στη συμφορά της, βρήκε για λίγο τη χαμένη "Βασιλεία". Τη χαρά της κοινότητας και των ιδανικών που αρκούν να μετατρέψουν μερικά εξαθλιωμένα σώματα σε φάρους ελπίδας και πνεύμα!

Σας ψάχνω να εκφράσετε αυτό που ζούμε και μας τρώει τα σωθικά. Μόνοι, στερημένοι νοήματος και χαράς, να βλέπουμε παντού πλαστικά σκηνικά και ψεύτικα χαμόγελα που περιγράφουν άλλοτε χαζοχαρούμενα κι άλλοτε με προσποιητές ή απλοϊκές ρυτίδες ανησυχίας τον κόσμο, όπως αυτός δεν είναι! Πολίτες, παιδιά, ασύνδετες νησίδες που ασφυκτιούν και ξαμολιούνται με δεμένα μάτια (ποιος τους δίδαξε αλλιώς;) να βρουν τον "εχθρό". Ανελεύθεροι Πολιορκητές!». Νίκος Κασκαβέλης