19 Φεβ 2009

Κατόπιν εορτής


Πέρασε η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να διαβάσουμε κάτι όμορφο: Ένα απόσπασμα από την περί αγάπης Α' Προς Κορινθίους Επιστολή του αποστόλου Παύλου, με λόγια άκρως μελίρρυτα (σε ελεύθερη απόδοση):

«Κι αν μιλούσα όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, χωρίς αγάπη να 'χω, δεν είμαι παρά χαλκός που ηχεί, κύμβαλο που αλαλάζει. Κι αν έχω το χάρισμα της προφητείας, κι όλα τα μυστήρια κατέχω κι όλη τη γνώση -κι αν έχω όλη την πίστη ώστε τα όρη να μετακινώ, μα αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. Κι αν μοιράσω όλα τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και παραδώσω το κορμί μου στη φωτιά, δίχως αγάπη να 'χω, τίποτα δεν κερδίζω. Η αγάπη είναι υπομονετική και γεμάτη καλοσύνη. Η αγάπη δεν ζηλοφθονεί, δεν προκαλεί, δεν περηφανεύεται, δεν ασχημονεί, δεν κοιτάζει το συμφέρον, δεν ξεπέφτει σε θυμό, δεν υποψιάζεται το κακό, δεν χαίρεται για την αδικία. Η αγάπη τα πάντα συγχωρεί, στα πάντα πιστεύει, στα πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει. Η αγάπη δεν σβήνει ποτέ».

1 σχόλιο:

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

Τρυφερότατο το αφιέρωμά σου στον έρωτα-Αγάπη...
Περιλαμβάνω αυτά τα λόγια στην ανθολόγηση κειμένων που είχα κάνει το 2002, για αφιέρωμα με θέμα "Έρως διαχρονικός...από τον Όμηρο έως σήμερα..."
Τα "άκρως μελίρρυτα λόγια" τα έχω μελοποιημένα...