Για την Εθνική μας Επέτειο

«Οσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετή και τόλμην
η ελευθερία».
Εις Σάμον, Ωδαί, Ανδρέα Κάλβου

Παραθέτουμε δύο ωραία κείμενα που βρήκαμε σε άρθρα στον τύπο:
"Στη Δεύτερη Πολιορκία του Μεσολογγίου και λίγο πριν την πτώση του, καθώς ο Κιουταχής έχει ζώσει το περιτείχισμα από παντού πέμπει «τον αρχηγό των Αλβανών Γκέγκηδων πολεμιστών που πολεμούν στο πλευρό του, Χατζήμπεη (γράφει ο Τάσος Βουρνάς) να μεταφέρει στους πολιορκημένους τους όρους του. Ο Χατζήμπεης γίνεται δεκτός στο Μεσολόγγι και αρχίζει μια μακρά συζήτηση γύρω από το θέμα της αποστολής του. Ο Αλβανός πολέμαρχος ακούγοντας την απόφαση των πολιορκημένων να πέσουν μέχρις ενός συγκινήθηκε βαθειά. Και δηλώνει ότιη τιμή και η παλικαριά δεν του επιτρέπουν να μάχεται κατά τέτοιων ηρώων. Γυρίζει στο στρατόπεδο του Κιουταχή, του ανακοινώνει την απόφασή του, και την άλλη μέρα, αφού συγκέντρωσε τους τέσσερις χιλιάδες πολεμιστές του, υπό τις επευφημίες των πολιορκημένων, που παρακολουθούσαν από τις ντάπιες, εγκατέλειψε τον Κιουταχή και τράβηξε για την πατρίδα του"... (εφημ. Ελευθεροτυπία).

Από τον τυπωμένο στα «Λυρικά» χαιρετισμό του προς τον στρατηγό Λαφαγιέτ (από την έκδοση των Απάντων του Ανδρέα Κάλβου που επιμελήθηκε ο Σπύρος Μυλωνάς, Λευκωσία 1988):
«Πολύ φτωχοί για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε το στρατό και το στόλο μας, χωρίς καμιά παίδευση για να περισώσουμε την ελευθερία μας, χωρίς όπλα για να οχυρώσουμε τα βράχια μας, παλεύοντας ενάντια σ' έναν εχθρό που όλο χτυπιέται και όλο ξαναζωντανεύει, τριγυρισμένοι από παγίδες που στήνουν οι χριστιανικές κυβερνήσεις που έγιναν οι σύμμαχοι των εχθρών του ευαγγελίου, έχοντας να αντιμετωπίσουμε τις δόλιες προσφορές μιας προστασίας που ο λαός μας δεν τη ζήτησε, θα υποκύψουμε; Οχι, στρατηγέ. Ο Θεός και η απελπισία μας μάς στηρίζουν. Ενα έθνος που, ολόκληρο, αντικρίζει τους εχθρούς του με καταφρόνια, τον τάφο του με αδιαφορία, δεν μπορεί να νικηθεί». (Εφημ. Καθημερινή)