Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της ποίησης

Πολλές οι εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν για να τιμηθεί η μέρα της ποίησης, την οποία καθιέρωσε η Εταιρεία Συγγραφέων το 1998 επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου, ημέρα της Εαρινής Ισημερίας-αρχή της άνοιξης.Aυτό, επειδή η Εαρινή Ισημερία είναι η στιγμή που ισορροπεί το φως με το σκοτάδι, ένα σημείο σταθερό στον κύκλο του χρόνου, υπόμνηση του αιώνιου μέσα στο εφήμερο, του παντοτινού μέσα στο μεταβαλλόμενο: όπως ακριβώς είναι και η Ποίηση.3.500 χρόνια συλλογικής μνήμης της Eλληνικής γης βρίσκονται εγγεγραμμένα στη γλώσσα της Ποίησης. H ελληνική γλώσσα –από τον Όμηρο, περνώντας στους βυζαντινούς υμνογράφους και στο δημοτικό τραγούδι, φτάνοντας έως τους σύγχρονους και τους επερχόμενους ποιητές– διαμορφώθηκε, διαμορφώνεται και, παραμένει συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, χάρη στη δύναμη της Ποίησης.Tο 2001, η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης», αναθέτοντας μάλιστα στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό, την ίδια χρονιά. Την εκτέλεση της απόφασης υλοποίησε τότε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Δύο ατόφια ποιητικά κομμάτια από τον ποιητή Μιχάλη Γκανά
Τι βλέπει ο ποιητής στον αιώνα μας;
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δεν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ’ Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κελαϊδισμό και λιγοθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
Το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν – κατάργησαν τα μάτια τους –
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν’ απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότεραπερί – που έτσι γράφεται το μέλλον μας.

Περί ποιήσεως
Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
Κι εγώ που δεν διαβάζω
Κινδυνεύουμε
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
Κι εγώ τις αφορμές τους