Καλό Πάσχα

Έκλεισε σήμερα το σχολείο μας για τις διακοπές του Πάσχα με μια πολύ ωραία εκδήλωση που οργανώθηκε από τον μουσικό του σχολείου κ. Λαζαρο Καλέα, στην οποία η μαθήτρια της Γ' τάξης Αγγ. Χατζημήσιου έπαιξε στο πιάνο μουσικά κομμάτια κλασικών συνθετών.

Δημοσιεύουμε εδώ και ένα κείμενο που έστειλε σ' όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες ο συνάδελφος Παύλος Φουρνογεράκης από την όμορφη Ζάκυνθο

Άνοιξη, η γιορτή των Ανα-στάσεων.

Η γιορτή, με όποιο περιεχόμενο και με όποια μορφή, είτε αφορά σε άτομα είτε σε κοινωνικά σύνολα, στοχεύει στη χαρά και στην εσωτερική αγαλλίαση. Δημιουργεί μια κατάσταση ευφροσύνης, την οποία βιώνει μέσω της μνήμης και της μίμησης ο άνθρωπος ως ψυχική, συναισθηματική και λογική οντότητα. Γιορτή είναι και η Άνοιξη, η ώρα που ανοίγουν τα φυτά και τα λουλούδια και αναγεννιέται η φύση, μετά την περίοδο της νάρκης του χειμώνα. Σε εποχές "σύνθετες", όχι τόσο από την πολυπλοκότητα των συνθηκών ζωής όσο από το συνδυασμό προσωπικών αδιεξόδων και των συλλογικών συγχύσεων είναι λυτρωτικό να βρίσκουμε ευκαιρίες για κινήσεις προς τα άνω, προς υψηλότερα , προς την κορυφή. Αυτό είναι και το περιεχόμενο της λέξης ανα- ως πρώτο συνθετικό σύνθετων λέξεων, που δηλώνουν ό,τι και το δεύτερο συνθετικό σε ανοδική κίνηση π.χ. ανα-σηκώνω, ανα-βάθμιση κλπ. Για τους χριστιανούς κορυφαία στιγμή είναι η Ανα-σταση του Χριστού, η επιστροφή από το θάνατο στη ζωή, μετά "τα πάθη τα σεπτά", γεγονός που οδηγεί και στην προσωπική ανά-σταση του κάθε χριστιανού.Ανάσταση είναι η έξοδος από την παρακμή και τη στασιμότητα. Προϋποθέτει προσωπικό αγώνα αυτοσυνειδησίας και αναγέννησης για να νιώσει κανείς ανάταση, να φτάσει δηλαδή σε ανώτερο επίπεδο, πνευματικό -ψυχικό- ηθικό. Αναζωογόνηση, ανακαίνιση, αναδημιουργία, αναμόρφωση, ανάκτηση (δυνάμεων), προκαλούν συναισθηματική αναστάτωση. Αυτή η έντονη και δημιουργική διέγερση απελευθερώνει από το τέλμα της ακινησίας και τη ρουτίνα της επανάληψης ομοίων ενασχολήσεων που οδηγεί στον αργό θάνατο. Η Ανάσταση είναι γιορτή γιατί γιορτάζω σημαίνει θυμάμαι ό,τι αγαπώ κι ό,τι πονώ και μιμούμαι, δηλαδή ξεχωρίζω (δεν αντιγράφω) τα ερεθίσματα που με βοηθούν να ζήσω καλύτερα. Γι αυτό χρειάζεται η αγάπη που ανοίγει δρόμους στο χρόνο και στο όνειρο και προσκαλεί σε πράξεις οικειότητας.Την Άνοιξη γιορτάζει ο καλλιεργητής και ο κηπουρός με τον ιδρώτα του κάματου και τη φροντίδα... Γιορτάζουν τα λουλούδια που φορούν τα καλά τους και μοιράζουν την ευωδία και το νέκταρ τους. Γιορτάζουν τα φυτά και τα δένδρα και χαρίζουν τους καρπούς τους. Γιορτάζουν τα ζώα που χαίρονται την αφθονία της τροφής. Οι άλλοι, οι παρατηρητές απολαμβάνουν για λίγο τη χαρά, γιατί το βλέμμα είναι γρήγορο, φευγαλέο, έτσι όπως συνηθίσαμε να βλέπουμε τα πράγματα στην εποχή της ταχύτητας. Όποιος βραδύνει το χρόνο βαθαίνει τη ματιά του στην ουσία και δίνει χρόνο στην αθωότητα της βραδύτητας να ανοιχτεί και να μεθύσει στο όνειρο της μοιρασιάς της αγάπης. Οι γιορτές της Άνοιξης είναι πολλές αλλά οι γιορταστές μαθαίνουν να τις περιγράφουν, χωρίς να τις χαίρονται, γιατί πάσχουν από την ξηρασία των συναισθημάτων που ασχημαίνει τη ζωή. Οι σημερινοί άνθρωποι δύσκολα δημιουργούν φιλίες γιατί κοστίζει σε χρόνο και συναίσθημα. Η φιλαλληλία αντικαταστάθηκε από τη φιλαυτία και εγκλωβίζεται ο χρόνος που απλά φεύγει κι έρχεται. Ο Έρωτας γίνεται αντικείμενο περιγραφής χωρίς να λάμπει από τα δώρα της αμοιβαιότητας και της αφοσίωσης στη σχέση. Το ανοιξιάτικο πανηγύρι της φύσης και η χαρμολύπη της Μεγάλης Σαρακοστής προσκαλούν στον αγώνα της Ανάστασης. Η Λαμπρή είναι κορυφή και λάμπει από τα δάκρυα των λουλουδιών και του πόνου για τους άλλους που πάσχουν. Η αναβλητικότητα από έλλειψη χρόνου και αποφασιστικότητας αναστέλλει το χρόνο της ολοκλήρωσης. Και ο φαρισαϊσμός πάσχει από τις βλαβερές ουσίες των αναβολικών που η αγωνία του πρωταθλητισμού για την εντύπωση της επίδειξης καταστρέφει τον ανελκυστήρα της Ανάστασης.Η λαμπάδα της Λαμπρής ας φωτίζει το όνειρο της Άνοιξης, της γιορτής των Αναστάσεων.