Ξανά για την τηλεόραση

Με αφορμή την περιοδεία της γνωστής πια Ρούλας από κανάλι σε κανάλι διαβάσαμε αυτό το απόσπασμα. Εσείς τι γνώμη έχετε;
...και βέβαια περισσότερο λυπάμαι τον γιο αυτής της πρώην αεροσυνοδού, πρώην παίκτριας ριάλιτι και νυν συζύγου πλουσίας εγκαταλειμμένης και... διακαναλικά εκπλιπαρούσης, που δεν έχει πια ούτε τόπο να κρυφτεί. «Ψιλά γράμματα» το δράμα του για τα κανάλια, παράπλευρες απώλειες θα έλεγε κανένας, παρενέργειες από την αρρώστια της δημοσιότητας· που ο ιός της -ύπουλος και φαινομενικά ανώδυνος- εισχωρεί μέσω της τηλεόρασης όλο και περισσότερο, οριζοντίως και καθέτως, στον ιστό της κοινωνίας. Απομυθοποιώντας συχνά «επώνυμους», γελοιοποιώντας «ανώνυμους», μετατρέποντας ανθρώπους σε «προϊόντα», συστατικά του γυαλιστερού πολτού, που τα ανακυκλώνει και τέλος τα πετάει στα σκουπίδια τρελαμένα. Και από την άλλη, εμείς, δεσμώτες-θεατές του αόρατου φακού, ευχαριστημένοι μάλιστα, ιδίως όταν μας ανοίγει την κλειδαρότρυπα· θαυμαστές της κρυφής κάμερας της «ερευνητικής δημοσιογραφίας», προάγγελου του Μεγάλου Αδελφού, που ξεσάλωσε και στα καθ' ημάς αυτές τις μέρες. Νομίζω ότι ο εθισμός αυτός στο παρακολουθείν είναι ένας λόγος που δεχόμαστε παθητικά την επέλασή του, κάποτε μάλιστα και με χαρά. Ωσπου να καταντήσουμε κλώνοι του, απαθείς και ακίνδυνοι για το σύστημα.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/11/2007 Από την ΟΛΓΑ ΜΠΑΚΟΜΑΡΟΥ