Έκθεση αφιερωμένη στον Γ. Θεοτοκά

Αυτή την εβδομάδα (10-16/12/2007) στο σχολείο μας η Σχολική Βιβλιοθήκη οργανώνει σε συνεργασία με το Ε.ΚΕ.ΒΙ. έκθεση - αφιέρωμα στον Γ. Θεοτοκά.

Ανθρωπος εξαιρετικά καλλιεργημένος, με πολύπλευρο συγγραφικό έργο. με πλουσιότατη κοινωνική δράση, με ποι­κίλα και ευρύτατα ενδιαφέροντα, με ένα όνομα από τα πιο σημαντικά στην ελληνική λογοτεχνία και στην ελληνική δημόσια ζωή. Εξέπληττε και γοήτευε με τη μεγάλη του απλότητα - μιαν - απλότητα που όπως γρήγορα καταλά­βαινες, δεν ήταν διόλου αφέλεια ή άπλοϊκότητα, αλλά πνευμα­τική κατάκτηση, καρπός εσωτερικής πειθαρχίας και άσκη­σης, μια πειστική απόδειξη γνησιότητας. Tα κείμενα του Θεοτοκά είχαν πάντα μορφή, γιατί είχαν πάντα ένα κέντρο, έναν άξονα. Και ο άξονας αυτός δεν ήταν άλλος από εκείνο που ο ίδιος αγαπούσε να ονομάζει χ ρ έ ο ς. Ο Θεοτοκάς ήταν άνθρωπος «μορφωμένος», γιατί πίστευε στο χρέος, γιατί ήταν ο ά ν θ ρ ω π ο ς τ ο υ χ ρ έ ο υ ς. Αλλά . . .προτιμότερο να αφήσουμε να μας μιλήσει ο ίδιος ο Θεοτοκάς.

«Από τα πρώτα μου νιάτα με κυριεύει συχνά αυτή η έμμονη ιδέα πώς, αν κλονίζεται ό τόπος μου, αν κινδυνεύει όλος αυτός ο κόσμος ο πνευματικός, ηθικός, συναισθηματικός, γλωσσικός, που λέγεται Ελληνισμός, εγώ είμαι υπεύθυνος που δεν αγωνίζομαι να τον σώσω. Πασχίζω τότε να κάμω κάτι. Ολη μου τη ζωή, νομίζω, θα προσπαθώ. Φυσικά, δέν γελιούμαι για τη σημασία που μπορούνε να έχουν οι προσπάθειες μου. Ξέρω καλά τα οριά τους. Μα συλλογίζομαι πώς η αδιάκοπη παρουσία κάμποσων ανθρώπων που έχουν τούτη τη λόξα της ευθύνης για τόν τόπο, τη γλώσσα, τους νέους, ανθρώπων που δεν διαλαλούν τη διάθεση τους σαν πατριδοκάπηλοι, μα δουλεύουν μοναχικά και επίμονα, στερεώνοντας ολοένα ορισμένα κοτρώνια, ορισμένους ακρογωνιαίους λίθους της ελληνικής διάρκειας, η ύπαρξη αυτής της αθόρυβης Φιλικής Εταιρείας είναι ίσως η καλύτερη εγγύηση για κάποια μελλούμενα...»«Ασθενείς και Οδοιπόροι»